वसुंधरेच्या दिवसाच्या सर्वांना शुभेच्छा..!!!

वसुंधरा दिवसाच्या सर्वांना शुभेच्छा..!!!
(त्यानिमित्त खालील पोस्ट बदलते)..

माझी आवडती लेखिका..Patience Strong म्हणते..
for all our vaunted cleverness we cannot understand.

The beauty and the mystery of nature's wonderland. the sun ,the moon ,the whirling stars ,the sea, the sky.
the earth..............
All the many miracles of life and death and birth ....

Man with marvellous machines can do stupendous things.
But could not with his hands create a bird with voice and wings.
Could not say what magic holds the planet in its place
OR how the spider spins its dainty web of fairy lace....
He can not make a blade of grass, a leaf,a cone, a pod..
yet he is too arrogant to give the praise to GOD.


When bees hum in the linden tree and roses bloom in cotage plots. Along thebrookside banks we see the blue of wild forget- me -nots.
Shy flowers that shun the prying eye- content to let the daisy hold,
The glances of the passers -by with brazen stareof white and gold.
forget-me-not.!!! From long ago it stirs the thought of happier days.
For memories like wild flowers grow-along the hearts untrodden ways.

दोन राजहंस,दोन बदकं, एक बदकिण एक पाण कोंबडी आणि मी

आजचा दिवस एकदम झक्कास होता. सकाळी सुपर मार्केट मध्ये ट्रोली भरली आणि पर्स मध्ये वॅलेट च नाही.घरी येवुन परत जावे लागले.नशिब आधी पेट्रोल स्टेशन वर नाही गेले.पण अशी सुरवात होवुनही... आजचा दिवस सुरेख गेला, एखाद्या दिवसाचे धागे आधीच विणले जातात .. मग आपण कीतीही ठरवले तरी तो तसाच जातो का ?? बहुतेक ..

सोनसळी ~ऊन खुप दिवसांनी अंगाला बिलगत होते चल फ़िरायला म्हणून.अर्धा एप्रिल गेला तरी छान ऊन पडले नव्हते. आज
मग माझा मोर्चा एका आवडत्या जागेकडे वळ्ला नेहमी प्रमाणे.. खुप परिक्रिमा झाल्यात इथे तरी पण .... जादु झाल्यासारखी ऊन पडले की मी या जंगलाच्या दिशेने चालु लागते. हिरवपण हळु हळु अंगात भिनु लागते आणि माझे पाय भराभर पडु लागतात. निश्चल तळ्याकाठी तर कधी किर्र्र झाडीतुन जी वाट आवडेल तिकडे.. ऋतु चे प्रत्येक रुप बघायचे अनुभवाय्चे या वेडाने वा-यासोबत वेड होवुन निसर्गावर उमटलेले ऋतुचे प्रत्येक ठसे बघण्यासाठी धावय्चे..

जसे लहान पणी शेरलोक होल्म्स हातात आले होते तसा त्याचा चेहरा डोळ्यासमोर असायचा.... सतत..... भयानक क्रेज़ होती /आहे मला शेरलोक्स च्या प्रत्येक गोष्टीची,.... त्या गोष्टीतल्या वॅटसन ने वर्णन केलेल्या प्रत्येक कथेची!
त्याची चौकडीची कॅप, मोठा लांब लचक over coat ,तोंडातला पाइप, वॅटसन चे बोलणे, Mrs.हडसन, घोडा गाडी तीचा खड खड आवाज, अंधारे थंडीतले वातावरण ...... मूर लॅंड ,ती दगडी घरे ,माळरानं,...शेती, मेंढ्या, झरे ,प्रचंड बुंध्याचे वृक्ष.. कॅनल सार्ख्या नद्या, इंग्लिश मन चे वर्णन त्याच्या हाततली काठी,विंटर कोट, कॅप आणि कुत्रा.., चिख्लातले ठसे, सतत पडणारा पाऊस....... रेल्वे स्टेशन्स,पोस्ट ओफ़्फ़िसेस.. गवतच गवत सगळीकडे अशी लांबलचक कुरणे...... सगळं बघायचे होते. कदाचीत ते स्वप्न पाहिल्या मुळेच ध्यानी मनी नसतांना.. चाकोरीतली १० ते पुढे कीतीही वाजेपर्यंत चालणारी नोकरी व्यवस्थीत चालु असतांना.. शेवगाव हुन मी stamford ला येवुन पोहचले. Alkemist मधला मुलगा स्वप्नांचा शोध घेत निघतो तशी....:)

१८९० सालातले इग्लंड माझ्या डोळ्या समोर घेवुन मी इथे आले होते शेरलोकच्या पुस्तकातले , internet च्या युगात मी stamford बद्दल एक अक्षरही न वाचता न पाहता इथे आले ..... काहीही मनात न आणता!!! डोक्यात फ़क्त एकच गोष्ट होती बेकर स्ट्रीट आणि ट्रेनने जीथे जीथे शेरलॉक जायचा तीथली वर्णने,... जायचेच तीथे एकदा, नक्की!! मी नेहमी डोळ्यासमोर आणाय्चे !! बाकी england मध्ये येवुन काय कराय्चे हा विचारच केला नव्हता . त्या काळी म्हणे हजारो पत्र जात होती शेरलॉक च्या नावाने त्या कलपनिक पत्त्यावर! मी असती तर मी ही एखादे पत्र त्याला नक्के लिहिले असते. जशी जशी माझी गाडी एअर पोर्ट वरुन निघुन आत आत शिरु लागली तसे ते जुने पुस्तकाच्या जुन्या पानातले england जसेच्या तसे उलगडत गेले.हिरवाई नजरेत भरु लागली.. ओसाड जागा क्रुत्रिम पणे उगवलेल्या जंगलांनी भरल्या..थोडे बदलले आसले तरी ते आजही तसेच वाटते आहे काहीही बदल न झाल्यासार्खे.. रस्त्यावर घोडागाड्यांऐवजी फ़क्त कार्स आहेत.आजही country side English man ने हळवे पणाने जपली आहे.

मी एक painting केले होते भारतात असतांना त्यात खुप सारी गुलाबी झाडे , येल्लो स्टोन हाउसेस्चे टुमदार town अस काही बाही कधीही न बघितलेले दाखवले होते . कुठलाशा painting च्या फोटोवरुन मी ते चित्र काढले होते. त्यावेळी अशी झाडे, अशी घरं असतात का?हा प्रश्न मनात आला होता आणि काहि वर्षांनी मी तशाच झाडांच्या अंगणात उभी होते तशाच घरासमोर.. !!!!! मध्ये एकदा घरी गेल्यावर त्या चित्रा पुढे मी जाऊण उभी राहिले तेव्हा मला त्यतल्या ब-र्याच गोष्टींन्चा नव्याने अर्थ लागला.

आणि मी तेच केले दिवसच्या दिवस कुरणे फ़िरली मेंध्यामागे पळाली.. मूरर्लॅंड मधुन चालले.. हीथर ने झाकलेल्या मूरलंड.. गुलाबी जांभळ्या सुरेख दिसतात. शेतच्या शेतं पालथी घातली.. रस्त्य्ने कधी सोबतीला Phasant ची जोडी तर कधी हरणांचे टोळके , कोल्हाही येवुन दर्शन देवुन दिसेनासा व्हायचा मुठ्भर आकाराचे रंगिबेरंगी पक्षी , उतरत्या छपरांची कौलारु घरे, मन हिरवे करणारी नजर जाइल तीथ परयंत हिरवळ.
गाडी रस्त्याच्या कडेला लावता़च पॅक पॅक पॅक पॅक करत झुंड हजर झाली माझ्या माझ्याभोवती.. बदकांची ही टोळी म्हणजे भल्या भल्यला घाबरवुन सोडते.. शूजवर चोचिंनी मारुन हैराण करते. मग त्यामागोमाग गीज धावत येतात,मग छोटी बदके मग सरते शेवटी राजहंस .. पण यावेळी एक रांजहंस अंड्यावर बसला होता पाण्याच्या शेजारी अगदी रस्त्यापासुन ७..८ फ़ुटावर त्याने की तीने?? मादीच असावी , छानसे घरटे बांधले आहे. समोर चाललेल्या सगळ्या ब्रेड वाटपाच्या गोंधळाकडे ती जराही लक्ष देत नव्हती. बदकांचा गोंधळ तीला रोजचा असावा.. मनापासुन फ़क्त अंड्य़ावर बसुन एकाग्र चित्ताने सगळे लक्ष घरट्याकडेच! आपले नुसते बसणे सुद्धा enjoy करता येते ? ते पाहुनच मला जे मिळालेय ते आनंदात राहुन enjoy करावेसे वाटते.बसल्या बसल्या चोचीने इकडची काडी तिकडे कराय्ची बास.. तीचा साथीदार दुसरा राजहंस मात्र तिच्या बाजुला जाणा-या गीज कडे/प्रत्येक मोठ्या पक्षाकडे लक्ष ठेवुन होता. कोणी आसपास गेले रे गेले की याने झेप घेवुन हाकलुन लावायचे.
ब्रेड संपल्याव्र मग मोठ्या गूज चा गोंधळ थांबला आणि पुन्हा निवांत् पणे पंख झटकुन ते शेतात जावुन पडले.झगमगीत निळ्या मानेची बदके, शुभ्र पांढरे राजहंस, तपकीरी काळ्या मानेचे गीज.. वाळलेल्या पिवळ्या पाण गवताच्या काड्यांवर्ची सगळ्यांची घर्टी.. लहान पक्षांचा हल्कासा गोंगाट ...पाणी नितळ सुंदर चकचकित दिसत होते सोनेरी उन्हात मस्त चमचमत होते. सतत पडणा-या पावसामुळे नेहमीच हिरवळ असते तसा चि्खलही असतो पण सगळे रस्ते व्यवस्थीत बांधणीतले आखिव रेखीव वळणा वळणाचे धावणारे नागमोडी .. खाली वर उंच खोल.. काळेशार ! सोबत फ़क्त नाजुक आवाजातली किलबिल चिवचिणारे रंगिबेरंगी नाव माहित नसलेले पक्षी.
मी तलावाच्या दुस-या बाजुकडे गेली तीथे छॊटी दोन बदके एका त्यंच्या मैंत्रिणिच्या मागे मागे फ़िरत गोंडा घोळत होती. ते त्रिकुट बराच वेळ पाण्यात कधी काठावर असा नुस्ताच टाइम्पास करत भटकत होते. अगदी निवांत गप्पा हाणत काही काम धाम नसलेल्या कोलेजच्या मित्रांसारखे. पण त्यांचे एक वैशिष्ट होते त्यांच्यात जी बदकिण होती ना तीच तिघांच्यात पुढे चालत होती बाकी दोघे नुसतेच मागे मागे ..
मी काठावर उभी राहताच, लांबुन डौलदार मान पाण्यावर हेलकावे खातांना दिसली . इथे अजुन दोन काळे... लाल चोचीचे राजहंस असतात ते दिसले नाहित. पुढल्या दोन सेकंदात दोन बाकदार माना माझ्या पुढ्यात येवुन ठेपल्या.संथ एका लयीत दोघे शांतपणे पाण्यावर चरु लागले. बुड वर करुन ते जेव्हा खाद्य शोधायला पाण्यात शिरतात ना तेव्हा फ़ार विनोदी दिसतात.दोघे राजहंस माझ्यासमोर येवुन कधी वर मान करुन बघत तर कधी आपले एकमेकांशी कुजबुजत ,शांत सावली, झिळ्मिळ हिरवे पाणी आणि लकाकते ऊन ती शांतता आणि घनगर्द सावली ती्थे उभे राहुनच अनुभवायला हवी ती पकडता येत नाही काळ्या रेषा असो की रंगीत कशातच. मी कॅमेरात टाकण्याचा ऊगाचच प्रय्त्न करत होते.
बाकिच्या तीघांचे आपले अजुनही तेच चालु ती पुढे आणि बाकी दोघे मागे. नाहि म्हणायला एक पाण कोंबडी यांच्यात येवुन सामिल झाली. तीची सारखी हलणार्री मान या सगळ्या चित्रात एकमेव हलती गोष्ट होती. पाणी सुध्दा इतके संथ बहुदा वा-यावर हलायचाही त्रास नको म्हणत होते.तपकीरी ओबड धोबड झाडांवर नुकतीच पोपटी हिरवाई उगवुन आलेली तो नाजुक रंग फ़ार देखणा दिसत होता, आजी बाईने झुळझुळीत पातळ नेसावे आणि मिरवावे तसा..
पांढरे पिवळे तांबडे सगळे डॅफ़ोडिल्स आता कोमेजाय्ला लागलेत पण तळ्याशेजारच्या मोठ्या एल्म च्या झाडाखाली अजुनही गर्दी करुन काही पांढरी फ़ुले मजेत खिदळत होती. पलिकडच्या झाडी खाली मेंढ्यांचा एकमेव राष्ट्रिय कार्यक्रम "चरणे" चालुच होता.आता छोटी बछडी आली होती मागे पुढे करत ढुश्या देवुन आईला बिलगत चालत होती... हसत होती ....खेळत होती. मेंढी कधी हसत नसावी अस तीच्याकडे पाहुन मला नेहमी वाटते ...पण पिल्ले एक्जात सगळी बच्चेकंपनी कोणत्याही प्राणी मात्रांची असोत.... जीतकी निरागस अल्लड तीतेकीच मेंढीचीही... ही पण मोठे झाल्याव्र त्या मोठ्या मेंढीसार्खी एरंडेल प्यायला सारखा चेहरा करुन कायम फ़क्त चरत राहणार का???
बाजुला एक गीज चा थवा निवांत बसला होता काही जण माना पंखात खुपसुन घोरत होते तर काही नुसतेच पहुडले होते.माझ्या समोरची राजहंसाची जोडी या सोनेरी वा्तावरणात माझ्या पायजवळ येवुन उभी राहिली उन्हात!!! सोनेरी उन अंगावर घेत चोचीला चोच मिळउन.....आता एखादे गाणे म्हणतात की काय अशा पोज मध्ये ... सुरेख!!! (क्रम्श:)

ऋतु माझा

तुझ्यात नादावला जीव
भिरकावुन दिला होता
कसा कोण जाणे.. .
पावसात पहिल्या
उगवुन आला आता ..
सावली तुझी रुपेरी ढगाची शिव
सर बनुन गाता गाता...
एका क्षणाचे गहिवरणे..
अन कोवळा थेंब अंगणी
रुजला जाता जाता
तीन्ही सांजेला झाला खुळा जीव
आभाळागत न्हाता न्हाता
ऋतु माझा फक्त म्हणे
पावसाळा आता..