punhaa

एक चुकार सर मुक
निवली लाही लाही
अनिवार बांधावर
दुर दुर काही नाही..

नितळ झाले दु:ख,
हलके हलके गाई,
गलबलुन कागदावर
उतरली थोडी शाई..

प्राक्तनाचे निश्चल मुख
मन निर्विकार पाही,
नाही आनंदी दरवळ
नाही उदास काही..

काळोखात विन्मुख
चाहुलीच्या दिशा दाही
पुन्हा जीव चौखुर.. तीच हुर हुर
अंतरंगी अकस्मात ओढाळ वाही..