जीवनसागरा

खोल खोल गर्ता आणि उंच उंच लाटा...
गर्ता आहे प्रत्येकाच्या मनात ज्याला त्याला..
ठाव नाही लागत त्याचा अजुन कोणाला...
गर्त्याचे लाटेशी नाते,
जसे अंतरंग स्वप्नांशी जोडले जाते
बुडता बुडता आकाशी.. नेती या लाटा..
त्या खाली अंधार्‍या भुयारी.. दगडांच्या वाटा..
लाटेवरती क्षणांचे फ़ेसाळते बुडबुडे...
सारे क्षण.... ते बापुडवाने बुडबुड... उडती...
नाही ठसे नाही खुणा काही त्यांचे उरती...!!!
मासोळीला हवा गर्ता आणि लाटांना किनारा.....
ज्याचा त्याचा आहे इथे वेगवेगळा सहारा...
अनंत विस्ताराचा आहे खोल तुझा गाभारा....
सायंकाळी आवरायचा लाटांचा खेळ सारा...!!!
खोल खोल गहन तु.. जीवनसागरा..
नाही माहित उंची तुज पामरा..
तरीही आवडते तुझ्यात प्रतिबिंबित व्हावयाला
म्हणुन गाठते तुला नभ ते क्षितीजाला...!!!
उमजले तिथेच मला वेडे स्वप्न लाटेचे..
भिडण्याचे आकाशाला...
घेउन उदराशी बिज..
अंकुरण्या किनार्‍याला...
खोल खोल गर्ता आणि उंच उंच लाटा....!!!