स्रीसुक्त

आट्यापाट्यांचा खेळ ग
सुरु झाला बालपणी संपत नाही अजुन...
गालावरती सरीता ग!
असायची चिंता भातुकलीच्या खाउची
सगळं आवर आता पुरे कर मैत्रीणिंशी गप्पाटप्पा,
म्हणुन पाठीत मिळायचा धपाटा
तरीही भातुकलीचा मोह नाही आवरायचा ....
आणि यायच्या गालावरती सरीता ग!
लक्ष ठेवणारे किती तारुण्याच्या चालीवर,
बोट नाही ठेवायचे समाजाच्या नियमांवर,
आयुष्याची वाट शोधायची या काट्यांच्या वळ्णावर
असे हे वेडं मुक्ततेचे वेध घेणारे वय
अन आवळायचे नियमांचे पाश .....
मग यायच्या गालावरती सरीता ग!
लक्ष दिव्यांच्या उत्सवात दोन नजरा मिळती
आणि सप्तपदी चालती,
आपला रस्ता त्याच्यामागे कायमचा बदलायचा ग,
मायेचा पदर अन बाबांची ओली नजर,
कायमची सोडतांना......
यायच्या आणि फ़िरुनी गालावरती सरीता ग
त्याचे जे ते सगळे माझे,
माझे ते त्याचे का नाही !
आपली वाट आपण नाही बनवायची,
त्याच्या मागे चालत रहायचे
अपमान, मान, स्वाभिमान....
सगळं काही सोडत सोडत
उरतात फक्त गालावरती सरीता ग......